Αγάπησα το θέατρο κεραυνοβόλα, στα δύο μου χρόνια, στο θέατρο «Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου. Δεν θυμάμαι την παράσταση, αλλά δεν ξεχνώ τη μαγική αίσθηση που ένιωσα, αυτή την ιερή συμφωνία ανάμεσα στο θεατή και στον ηθοποιό πως ό,τι θα συμβεί επί σκηνής, είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Η εκπαίδευση, έγινε ο φιλόξενος τόπος όπου μπόρεσα να δημιουργήσω με τα παιδιά και τους εφήβους και να αφοσιωθώ με τέτοια χαρά και ενθουσιασμό που δεν την ένιωθα σα δουλειά, αλλά σαν ένα ατελείωτο και απολαυστικό παιχνίδι. Δουλεύω ως θεατροπαιδαγωγός πάνω από 25 χρόνια με παιδιά και εφήβους, διδάσκοντας θεατρική αγωγή και προετοιμάζοντας μαζί τους θεατρικές παραστάσεις.

Το θέατρο με παιδιά είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι όπου γνωρίζονται, επικοινωνούν, συνεργάζονται, αυτοσχεδιάζουν, προτείνουν, διαφωνούν, δημιουργούν, παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν, μαθαίνουν να σέβονται και να υποστηρίζουν, αποδέχονται τη διαφορετικότητα, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, καλλιεργούν τα εκφραστικά τους μέσα, δοκιμάζονται, πειραματίζονται, έρχονται σε επαφή με σπουδαία κείμενα, γράφουν τα δικά τους, κατασκευάζουν σκηνικά αντικείμενα, αναλαμβάνουν ευθύνες, διαχειρίζονται το άγχος τους, προετοιμάζουν και παρουσιάζουν μια θεατρική παράσταση όπως ακριβώς την ονειρεύονται και φτιάχνουν μια από τις ωραιότερες παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις.

Παίζοντας θέατρο με τα παιδιά και γράφοντας ιστορίες και θεατρικά έργα για εκείνα, πέρασα μια ζωή γεμάτη φως, αγάπη, γέλια και παραστάσεις! Και το σπουδαιότερο: κοντά τους πάντα αισθανόμουν πως πίνω καθαρό νερό.